بردار شدن ریحانه‌ها؛ قربانی گرفتن حکومت از زنان

خبر اعدام ریحانه جباری، بعد از جنایت اسیدپاشی به زنان، شوک دو چندانی را به تمامی انسان‌ها وارد نمود.

اعدام، خود به تنهایی مقوله‌ای ضد بشری و زاییده‌ی نظام برده‌داری و بهره‌کشی است. زاییده‌ی خشم و خود زاینده‌ی خشونت است. اما اعدام ریحانه زنی از تبار دختران جوان و مستقل در جامعه‌ی فلاکت زده‌ی ایرانی، نه صرفا یک پرونده جنایی به روال عادی، بلکه به تمامی سیاسی و ابهام آمیز بوده است.
پرونده‌ای که هفت سال در دادگاه‌های جمهوری اسلامی دست به دست می‌شد و در هر مرحله سندی از آن مفقود می‌گردید.

ریحانه قربانی نظام پدر سالاری خشونت‌باری شد که حافظ منافع سربندی‌هاست. سربندی از قماش ماموران امنیتی جمهوری اسلامی است که دختران جوانی چون ریحانه برایش چیزی جز ابزار خوش گذرانی و لذت و کام جویی نیستند.

صرف‌نظر از این که تناقضات پرونده وجه امنیتی داشته و دیری نخواهد پایید که ابعاد جنایت‌بار این اعدام برای مردم افشا می‌شود، اما در حالت کلی، پدیده‌ی شوم قصاص و اعدام باید برای همیشه از زندگی بشر حذف گردد. در حالی که روز به روز کشورهای بیشتری زیر فشار مردم، اعدام را از قوانین حقوقی و جزایی خود حذف می‌کنند، ایران شاهد گسترش این جنایت سازمان یافته‌ی حکومتی است. حکومتی که از هراس خروش مردم ستمدیده، هر روز به بهانه‌ای چوبه‌ی دار برپا می‌کند و قدرت نظامی‌اش را در لباس‌های مختلف نیروی انتظامی و بسیج و سپاه و ... به شکلی نکبت‌بار در خیابان‌ها به نمایش می‌گذارد.

ما ضمن اعلام تسلیت و ابراز هم‌دردی با خانواده ریحانه جباری، معتقدیم که فقط عمل مشترک و ایستادگی زنان حول مطالبات انسانی است که می‌تواند از تکرار مجدد این فجایع جلوگیری نماید.

زنانی دیگر

آبان 1393