مبارزه ادامه دارد....
شانزده آذر دیگری از راه رسید با توشه‌ای از افتخار و پایداری.
جنبش دانشجویی ایران طی 60 سال گذشته به‌رغم محتوای سیال و ناهمگون خود همیشه از پیشروترین مبارزان ضد دیکتاتوری و ضد استثمار بوده و خواهد بود. درون این جنبش زن ومرد با دیدگاه‌های متفاوت و گاه متضاد ایدئولوژیک و طبقاتی ضمن حفظ مواضع مستقل‌خود در سنگر آزادی خواهی هم صدا و هم سوستون‌های قدرت ِ خودکامگان را به لرزه انداخته‌اند.
شانزده آذر 89 آزمون پرارزش دیگری بود. رژیم دیکتاتوری جمهوری اسلامی از ماه‌ها قبل به بهانه مراسم محرم هزاران مزدور خود را به خیابان‌ها کشاند. هم زمان با دستگیری وکلا، خبرنگاران، دانشجویان، زنان، کارگران و روشنفکران مبارز سعی در ایجاد فضایی رعب‌انگیز نمود. اما تمامی این ترفندها نتوانست فریاد آزادی‌خواهی و شعار مرگ بر دیکتاتور دانشجویان را در محیط دانشگاه‌ها لحظه‌ای خاموش کند. حصارهای دور دانشگاه‌ها مردم و دانشجویان را نه تنها از هم جدا نکرد بلکه مردم با پوزخند به این ترفندها، به ضعف و هراس نظام بیشتر آگاه شده و خود را به دانشجویان نزدیک‌تر احساس کردند.
تضادهای درون سیستم لحظه به لحظه عمیق‌تر و مضحکه وحدت نظام هرچه بیشتر عریان می‌شود. عناصر رژیم با ترس از آینده‌ای نه چندان دور در اروپا و امریکا به دنبال سرپناه می‌گردند و البته جای تعجب نیست که سردمداران آمریکا، فرانسه، انگلیس و... از آنان و جیب‌های قلمبه و دست‌های خونین‌شان به گرمی استقبال می‌کنند و نقاب دروغین دفاع از مردم‌شان نخ‌نما تر می‌شود.
هراس دیکتاتوری از عواقب بحران‌های اقتصادی و اجتماعی موجود، که باعث اعتراضات و اعتصابات منسجم و یا پراکنده طبقات و اقشار متوسط و پایین جامعه شده است، رژیم را واخواهد داشت که از یک طرف به سیاست سرکوب، دستگیری، شکنجه و قتل ادامه دهد و از طرف دیگر از طریق چانه‌زنی با نظام‌های سرمایه‌داری شرق و غرب و دادن امتیازات اقتصادی اساسی، سکوت و یا همراهی آنان را موقتا برای خود بخرد. البته قربانی کردن چند مهره از نظام و مصالحه با چند مهره به اصطلاح اصلاح طلب هم می‌تواند چاشنی این ترفندهای ننگین باشد. اما چه باک، مردم دیگر فریب نخواهند خورد. تا زمانی که کارگران، زنان، دانشجویان، دگراندیشان، اقوام و ملل تحت ستم، کارمندان و سایر اقشار تحت ستم به آزادی و برابری و جامعه‌ای فارغ از استثمار و بهره‌کشی طبقاتی، جنستی و نژادی و... نرسند، این مبارزه ادامه خواهد داشت.
«زنانی دیگر» نیز خود را یکی از راهیان این راه می‌داند و از تمامی کسانی که در این راه مبارزه می‌کنند حمایت می‌کند، از جمله از زندانیان سیاسی که با اعتصاب غذا و با به خطر انداختن جان خود، در بیدادگاه‌های رژیم دیکتاتوری به مبارزه ادامه می‌دهند. کسانی چون رضا شهابی‌ها، مجید توکلی‌ها، نسرین ستوده‌ها و صدها زندانی شناخته شده و گمنام، همسنگرانی همیشه زنده در تاریخ مبارزات مردم ایران خواهند بود. دفاع همه جانبه برای آزادی آنان به هر نحو و شکل ممکن، دست رژیم را در پیشبرد سیاست سرکوب ِ بیشتر، خواهد بست.
زندانی سیاسی آزاد باید گردد مرگ بردیکتاتوری جمهوری اسلامی
زنانی دیگر
29 آذر 1389
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر